[28-6-2010]

Foto: Vanaf Sigulda zicht in de verte op kasteel Turaida.

Na twee volle dagen Riga is het weer tijd om verder te gaan. W. is (met hulp) naar de eetzaal gekomen. Vergeleken met onze aankomst gaat het echt een stuk beter, maar hij kan nog steeds niet echt goed op zijn been staan. Als we de stad uitrijden krijgt hij nog een Japanse stadsrondrit (kijken vanuit de auto).

Vandaag staat het Gauja park op het programma. Een prachtig natuurpark met bos zo ver als je kan kijken, moerasgebieden, natte stukken bos, meertjes, steile kloven en meer moois.
In het park ligt ook het Turaida kasteel, een kasteel met een enorm groot park. In het park is naast het kasteel een lief, klein houten kerkje en een museum dat erg kitscherig overkomt. De spullen liggen uitgestald op dikke houten planken die van zuiver plastic zijn en die indruk wekt het hele museum. Het echte kasteel is wel erg leuk, al is ook dat hier en daar een beetje opzichtig gerestaureerd. Er staat nog een oude toren met een heel lange wenteltrap die in de dikke muur van de toren verborgen zit. Je kan helemaal naar boven klimmen en ziet dan alleen maar bos, zover het oog reikt. Dit kasteel, dat in 1214 is gebouwd, is nu eens niet door vijandelijke legers verwoest, maar verloren gegaan doordat de bliksem is ingeslagen in de opslagplaats van het kruit.
Op het terrein van het kasteel ligt ook een schone jonkvrouw begraven, die vanwege haar schoonheid de Roos van Turaida genoemd wordt. Eigenlijk had ze erge pech dat ze zo mooi was. Ze was al verloofd met een dappere ridder, toen een boze schurk haar ontvoerde naar een grot. Omdat zij haar dappere ridder niet ontrouw wilde zijn bedacht ze een list. Ze gaf de schurk haar rode sjaal cadeau en maakte hem wijs dat die sjaal iedereen onschendbaar maakte. Ze kreeg hem zover dat hij dat op haar keel uitprobeerde. Helaas was het een gewoon rood sjaaltje en stierf onze dappere Roos. Beetje dom dat ze het de schurk niet op zichzelf heeft uit laten proberen, maar goed, zo gaat dat met mooie meisjes.