[16-5-2015]

Foto: de toegang tot het oerbos.

Vandaag kwart voor vijf op voor de excursie met de gids in de strict protected area van het Bialowieza oerbos. Stefan heeft ons een ontbijt beloofd en er staat inderdaad om half zes al een ontbijt klaar. Na het ontbijt wachten we op de gids, Slawek, die stipt om zes uur aan komt rijden. We wandelen eerst door een open stuk dat wordt vrijgehouden als grasland voor de vogels. We zien er een paapje, een kiekendief en horen de kwartelkoning. Ik kan me het geluid van de kwartelkoning nog van jaren geleden herinneren. Slawek weet alle vogelnamen in het Nederlands wat heel knap en erg handig is. Even later gaan we het hek door en staan we in het echte oerbos van Bialowieza.

[16-5-2015]

Foto: overal waar je maar kijkt staat bloeiende daslook (Allium ursinum).

Het bos maakt aan één kant dezelfde indruk als drie jaar geleden met alles groen en begroeid en alle oude en omgevallen bomen die doorgaans hol van binnen zijn en volledig begroeid zijn met mos. Anderzijds is het bos nu anders met veel vers groen, veel bloeiende planten in de ondergroei en veel minder paddestoelen dan vorige keer na de regen. Er staan veel planten zoals lievevrouwebedstro, dalkruid (niet bloeiend), salomonszegel, knikkend nagelkruid en velden vol met prachtig bloeiende daslook.

[16-5-2015]

Foto: witrugspecht.

Het is een kakofonie aan vogelgeluiden en we horen heel veel. Al bij het centrum waar Slawek de toegangskaarten heeft gekocht, hebben we de draaihals gehoord en heel even gezien.
Slawek is helemaal verrukt als we de witrugspecht heel goed kunnen zien en kunnen volgen terwijl hij in een dode stam poert. Je ziet echt de houtsplinters in het rond vliegen. Even later hoort hij de kleine vliegenvanger, die volgens hem ook heel bijzonder is. Na een poosje zoeken heeft hij ook die gevonden en we kunnen het kleine vogeltje een hele tijd volgen als hij van het ene takje naar het andere gaat. We staan een hele tijd bij een ondergelopen stuk bos waar een nest zit van de witrugspecht en zien beide ouders bij het nest. Later zijn ze net als op de eerdere plek bezig om hout te hakken. De splinters vliegen er vanaf.

[16-5-2015]

Foto: bolletjeskers (Cardamine bulbifera).

Leuk van Slawek is dat hij naar – Nederlandse – plantennamen vraagt. Gelukkig ken ik de meeste wel, behalve de bolletjeskers. Het Christoffelkruid herken ik niet. Maar als ik het over lievevrouwebedstro heb, constateert hij meteen dat ik niet katholiek ben. Ik snap hem, dan had ik het onzelievevrouwebedstro genoemd. Hij heeft het niet op de allesoverheersende katholieke religie zoals die nu in Polen geldt. Vroeger was alles veel vrijer op religieus gebied.
Hij vertelt ook over de geschiedenis van het park. In de 15e en 16e eeuw was het een jachtgebied dat later in de tsarentijd is herontdekt en eind 19e eeuw waren daardoor alle bizons dood. Tijdens de Eerste Wereldoorlog is er veel hout gekapt en zijn hele stukken bos verdwenen. In de Tweede Wereldoorlog hadden de mensen in de regio het erg slecht, maar het bos werd door Göring hersteld als jachtgebied. Rond 1920 is de bizon geherintroduceerd vanuit een paar uit een Duitse dierentuin die afstamden van twee Bialowieza bizons uit een dierentuin in Frankrijk. De fok was bijzonder succesvol en nu zijn er in Pools Bialowieza 500 en in Wit-Rusland 400 bizons, maar wel met een uiterst beperkte genenpool.