Spitsbergen > Hinlopenstretet-Kapp Lee > Sundneset
Landing bij Sundneset

[5-8-2011]

Foto: zompig mos met een smeltwaterbeek.

We zijn al vrij vroeg op pad voor de landing bij Sundneset op het kleine noordelijke eiland Barentsøya. We kunnen kiezen tussen een medium-short of een medium-long wandeling. Wij kiezen voor de kortere omdat je dan tijd hebt om alles goed te bekijken en foto's te nemen.

sneeuwkap en mos
Sundneset
aangespoeld wrakhout
Sundneset
bokjessteenbreek
Saxifraga hirculus
stuk walvisbot
Sundneset
verstopte rendieren
Sundneset
kale rots
Sundneset
vegetatie met poolwilg
Sundneset
landschap met poolwilg
Sundneset
IJsbeer gesignaleerd

[5-8-2011]

Foto: afduwen van de rubberboot; let op, je kan de neerslag zien.

De medium-long wandeling gaat door een sneeuwlaagje een lage richel op, om van daaruit de vallei aan de andere kant te zien. Als ze daar aankomen, zien ze een ijsbeer. De ijsbeer is op een behoorlijke afstand, maar gezien het tempo waarin ze zich kunnen verplaatsen is het in ijsbeer-afstand niets. Onze gidsen worden meteen ingeseind en beide groepen moeten meteen rustig beginnen met teruglopen. De brug wordt geïnformeerd en Julian komt gelijk met een extra boot onze kant op. Delphine blijft met geweer en geluidspistool bovenop de richel de beer observeren. Op het strand liggen de eerste vier boten al klaar en de helft van de groep kan terug. Zodra die aan boord gezet is, wordt de rest teruggehaald en dan komt ook Delphine van haar uitzichtpunt terug. Zo zijn we eerder terug aan boord dan gepland.

We volgen de ijsbeer

[5-8-2011]

Foto: de ijsbeer is echt ver weg, maar dankzij de telelens nog als zodanig te herkennen.

Weer terug aan boord besluit de ijsbeer om de tijd te vullen een heel eind van de plek waar we waren weer op te duiken. Hij heeft niet gehold, onderweg af en toe gerust en stil gestaan en is toch al een heel eind verder dan waar we hem vanmorgen zagen. Afstand houden van ijsberen is, gezien hun reistempo, dus erg verstandig.  Als we nog naar 'onze' ijsbeer kijken zien we iets verderop, hoger op het plateau nog een tweede ijsbeer die zeer waarschijnlijk een jong heeft. Moeder en jong meegeteld zitten we nu op elf ijsberen. Maar de eerlijkheid gebiedt wel om te vertellen dat we eerst horen dat er één ijsbeer is en dat we hem zo slecht kunnen zien dat ik zelfs met de verrekijker niet kan zien waar zijn voor – of achterkant zit en ook moeder en jong zijn nauwelijks te onderscheiden.

Na de ijsberen wordt de lezing van John aangekondigd over de walvisvaart. Ook weer een erg boeiende lezing.

naar volgende pagina:
volgende: Kapp Lee