[7-8-2011]

Foto: kleine alken.

Onze laatste landing is bij Ingeborgfjellet waar we een kleine alkenkolonie hopen te gaan zien. Helemaal boven bij de kliffen zitten de drieteenmeeuwen. Lager op de helling tussen het gruis, horen de kleine alken te zitten. Je verwacht dat zeevogels op steile kliffen nestelen, maar dat doet de kleine alk niet. Hij zit op de puinhellingen gewoon tussen de scheef liggen stenen. Lijkt mij niet echt gemakkelijk wonen, maar zij lijken er wel tevreden mee te zijn. Na een poosje klimmen kiezen we een positie bij de rotsen uit en daar moeten we ons – op ons hurken, knieën of liggend – klein maken . We zien de alken wel in grote zwermen razendsnel overvliegen, maar op de helling zitten ze niet. Normaal gesproken komen de alken als je rustig blijft zitten terug, maar Valeska vindt dat er vandaag weinig zijn en twijfelt of we ze op de rotsen gaan zien. We installeren ons en wachten rustig af. Na een poosje zien we ver weg op de rotsen de eerste kleine alken neerstrijken en even later komen ze ook dichterbij. Rik gaat later met de rest van de groep nog voor een wandeling, ik blijf met een paar anderen bij de kleine alken kijken. De kleine alken komen voor een tweede keer terug en komen echt vlakbij. Eentje zit op hooguit vijf meter afstand naar me terug te kijken. Het is geweldig om daar zo liggend naar alle vogelgeluiden van drieteenmeeuwen, stormvogels, grotere meeuwen, en alken te luisteren en steeds het swoesj -geluid van een overvliegende zwerm te horen.

[7-8-2011]

De wandelaars zijn niet erg ver gekomen. Er staan twee rendieren vlakbij te grazen, zo dichtbij alsof het Hollandse koeien zijn. Volgens mij houden ze er wel van om gefotografeerd te worden.

[7-8-2011]

Opeens moeten we gehaast terug. Vanaf de brug is gewaarschuwd dat de wind is opgestoken en dat we terug moeten komen. De laatste tocht met de zodiac is lang en leuk.