[6-8-2011]

Foto: restanten van een walvisoven waar later een stropershut van is gemaakt.

Ook vandaag vrij snel op pad voor de eerste landing bij Gåshamna, ofwel ganzenbaai, in Hornsund. Het is een grote vlakke baai, waar nog restanten van Engelse walvisovens uit de 17e eeuw staan. Er werden destijds Groenlandse walvissen gevangen en in de ovens werd het walvisvet tot olie gekookt. De ketels zijn er niet meer. We zien vooral de grote vierkante tot ronde fundamenten van de ovens; ruïnes bestaande uit voornamelijk walvisbotten. Op een van de ovenplaatsen heeft later een tijd een stropershut gestaan.

[6-8-2011]

Foto: rijke mosbegroeiing op walvisbotten.

Overal verspreid liggen walvisbotten, maar ze zijn hier uiterst zuinig op hun monumenten. Je mag geen walvisbot aanraken of verplaatsen.

[6-8-2011]

We hebben hier uitzonderlijk geluk met het weer. Meestal is het hier mistig en moeten ze zoeken welke zijarm van de fjord geschikt genoeg is voor de landing. Het grote gevaar van mist is dat je dan de beren niet kan zien en dat risico nemen ze niet. Ook nu zien we Delphine over de hoge rotsrichel verder landinwaarts lopen op wacht voor de beren die eventueel achter de eerste heuvel verborgen liggen.
We klimmen over een rotspartij waar we een vossenklem (uit vroeger tijd) zien. De vos werd gelokt met een wapperende fazantenvleugel en klapte dan in de val, maar zo dat zijn vel intact bleef. Iets verderop komen we bij een plek waar de Pomors, Russische jagers uit het Witte Zeegebied, hebben gewoond. De Pomors hebben er tussen 1700 en 1850 gejaagd en gewoond en niemand weet waarom ze uiteindelijk weer vertrokken zijn. Op de klifwanden zien we veel drieteenmeeuwen en ook zien we eentje die door een skua opgejaagd wordt.