[12-12-2009]

Bij de Taj zien we nog op een souvenirverkoper die prachtige houten cobra's heeft. Ik moet mijn best doen om niet enthousiast te lijken, er moet wel afgedongen worden. Maar het lukt om de prachtige cobra voor een aangename prijs te bemachtigen. Mooi souvenir, maar uitermate onhandig om mee te nemen.
We gaan langs het hotel om de spullen op te halen en gaan dan via Fatehpur Sikri richting Bharatpur.

[12-12-2009]

Ook bij Fatehpur Sikri moeten we een flink eind op afstand parkeren en gaan we met een bus naar het complex. Grappig is dat ze nog dezelfde leeuwenslotjes verkopen als die ik twaalf jaar geleden als kindercadeautjes heb gekocht. Net als bij het Rode Fort en de Taj Mahal verkopen ze ontzettend veel rommel: ansichtkaarten, boeken, T-shirts kettingen, armbandjes, enz.

Fatehpur Sikri is gebouwd door Akbar, vader van Jahangir en opa van Shah Jahan, die ondanks zijn drie belangrijke vrouwen (een christelijke, een hindoe en een moslimvrouw) geen zonen had. Hij ging te rade bij een soefi, Sheikh Salim Chishti, die hem voorspelde dat hij drie zonen zou krijgen, wat uiteindelijke ook gelukt is. Uit dankbaarheid verhuisde Akbar zijn hoofdstad naar Fatehpur Sikri, waar de soefi tot dan toe in afzondering had geleefd. De geschiedenis vermeldt niet of de soefi blij was met al die drukte. Na vijftien jaar is Akbar toch weer terugverhuisd naar Agra, of omdat de soefi de drukte zat was, of vanwege het nijpende watergebrek in Fatehpur Sikri.

Omdat de gebouwen hier van zandsteen zijn, zijn de gebouwen in minder goede staat. Wel zien we de paleizen van de drie vrouwen. Het mooiste is van de hindoevrouw die hem de eerste zoon schonk. De andere paleizen zijn ook mooi, de moslimvrouw heeft er trouwens nooit permanent gewoond. Er is veel te zien: de galerij met de troon en het grasveld waar recht gesproken werd, het platform voor de dansers en de troon van de astroloog. Die troon is helemaal versierd met slangen die door krokodillen worden opgegeten. Overigens vinden we de krokodillen meer op paarden lijken. De vrouwen konden vanuit een gebouw van vijf verdiepingen naar de dansvoorstelling kijken zonder zelf gezien te worden. Via stiekeme gangetjes kon de keizer ongezien bij zijn vrouwen komen en zij bij hem. Ook toen al waren de vrouwen jaloers.

In het verblijf van de moslimvrouw zien we duidelijke dierfiguren zonder kop. De keizer wilde een soort wereldreligie en was tamelijk vrijdenkend. Toen een latere keizer (Aurengzeb) het complex bezocht werd hij zo kwaad dat hij alle geschilderde en alle levende dieren de kop afhakte.

[12-12-2009]

Foto: de toegang tot het moskee-complex.

Als laatste gaan we naar de moskee met het wit marmeren mausoleum van de soefi, een prachtig mausoleum ingelegd met spiegelende stukjes glas, en nog steeds druk bezocht.